İç Savaş

Kendini ummadığın bir anda bir haksızlığın ortasında bulma korkusu, etrafında olup biten olaylara hiçbir zaman tepkisiz kalmamak, hayatı ince bir çizgi üzerinde her an diğer yana kayma korkusuyla yaşamak… Hayatı anlamına uygun yaşayabilmek için insanın kendi içinde verdiği iç muhasebe.. Bir kere bünyesine zehri almışsa beden, dönüşü olmayan bir çıkmaz sokak. Sanırım yapmamız gereken insanlara ‘bir kere’nin tadını hissettirmek..

Herkes vicdani sınavını, yapabileceği en etkili yöntemle geçmeye çalışır.. Yapabileceğinin en iyisini yapma erdemiyle.
Beni en çok sevindiren de, bu uğurda hep birilerinin ölmeye hazır beklemesi olmuştur; Düşünsel anlamda maddiyattan arınarak maneviyat boyutlu yaşayan insanlar. Onlar için bu durumun hiçbir zaman bir meziyet olmaması da başka bir örnek alınası davranış. O kadar doğaldır ki yaşamları, aksi hayat felsefesini yaşayanların daha çok çaba harcadıklarını düşünürler. Bir noktada haksız da değillerdir aslında. Bazen karşı taraftakiler de durumun farkına öyle bir varırlar ki, potansiyellerini sonuna kadar kullanmaya zorlarlar bedenlerini.

Ahlaki çöküntünün hat safhaya ulaştığı günümüzde, farkındalığı daha da artarak geliyor yeni nesil. Vicdani savaşında galip gelenler ve savaşmayı bir kez bile denemeyenler.. Toplum kendini parçalamaya istekli olduğu oranda, güçlü geliyor şimdinin küçük bedenli büyük dünyaları. Birbirlerinin kusurlarını fark edip kullanabilecek oranda da acımasız.
Okullarda masumiyet yaşı gün geçtikçe düşmekte.. En çok üzüldüğüm de ateş açmaya gücü yetmeyecekler.. Arada kalıp ezilenler. Hiçbir zaman yüksekte uçmaya cesaret edemeyenler… Bu gidişata bir son demenin zamanı geleli çok oldu da geçmeye bile başladı kanaatimce. Herkes kendi çıkarları doğrultusunda toplumu yönlendirsin bakalım. Onlar zaten çoktan kabullenmiş bu durumu. Yaptıkları vahşet ne zaman kendilerinde patlayacak merakla bekliyorum.

Sistemdeki çarpıklıkları bir gün çözüme ulaştıracağımızdan şüphem yok. Sadece birazcık zaman, gelecek adına beklediğimiz. Karşımızdakilerden bir adım önde düşünerek hakkını veremeyeceğimiz bir yaşam olamaz, diye düşünüyorum Rabbimin izniyle. Bir kişi daha yok mu hassasiyetiyle, kimsenin birbirinin varlığından rahatsız olmayacağı bir dünya için…

Derya Kocabıyık
www.yorumsuzblog.net.tc
derya_kcbyk@hotmail.com